Korekta rozprawy doktorskiej – zakres usługi i cennik

Ogólnie o usłudze

Wydawnictwo świadczy usługę profesjonalnej redakcji oraz korekty dysertacji doktorskich z różnych dziedzin nauki i dyscyplin naukowych oraz artystycznych. Nie oddzielamy redakcji od korekty, wychodząc z założenia, że granica między tymi dwoma czynnościami jest płynna. Korektor pracuje na materiale dostarczonym przez Autora i nie dopisuje tekstu, z wyjątkiem uzupełnienia go o elementy stanowiące przedmiot zlecenia, ale możliwe do zredagowania na podstawie udostępnionej treści, takie jak: wykaz skrótów, indeksy, zestawienie bibliograficzne na podstawie istniejących przypisów, zmiana stylu przypisów (np. z formatu przypisów dolnych na styl Chicago), poprawa szyku wyrazów (ich układu w zdaniu).

Zakres materiału przekazywanego do redakcji i korekty

Preferujemy udostępnienie do redakcji i korekty całej rozprawy doktorskiej (w jednym pliku – dokumencie Word) po ukończeniu prac redakcyjnych przez Autora. Wynika to np. z faktu, że przypisy dolne (jeżeli takie zastosowano) zostaną prawidłowo sprawdzone (i skrócone), a powtórzenia skutecznie wyeliminowane, jedynie w sytuacji dostępu do tekstu całej rozprawy doktorskiej. Jeżeli w ramach jednego zlecenia zostanie udostępniony jeden rozdział, w razie zlecenia redakcji i korekty kolejnego rozdziału po upływie jakiegoś czasu (np. miesiąca), drugie zlecenie będzie traktowane jako kolejne, a korektor nie ma obowiązku pracy na dwóch plikach (rozdziale pierwszym – skorygowanym uprzednio i rozdziale drugim – korygowanym aktualnie). W tej sytuacji każde zlecenie jest traktowane jako odrębne.

Nie zawsze jednak przekazanie w tym samym czasie całej rozprawy doktorskiej do weryfikacji jest możliwe. W związku z tym do redakcji i korekty należy przesłać co najmniej ukończony rozdział, rozpoczynając – najlepiej – od rozdziału pierwszego.

Zakres redakcji i korekty

W ramach usługi redakcji i korekty sprawdzeniu podlega cały tekst rozprawy (o ile na taki wariant korekty się zdecydowano), począwszy od strony tytułowej, poprzez korpus rozprawy (treść zasadniczą), aż po ewentualne załączniki. Skorygowane zostaną:

  • Strona tytułowa (błędy w tym zakresie pojawiają się w głównej mierze w zapisie stopni i tytułów naukowych promotora głównego i promotora pomocniczego).
  • Spis treści (wstawienie / korekta istniejącego spisu treści / uaktualnienie).
  • Dedykacja i podziękowania – nie są to elementy obligatoryjne, ale bardzo często w rozprawach doktorskich obecne. Zwykle są zredagowane w sposób zbyt swobodny, bez związku z pracą naukową, i wymagają zmian.
  • Wykaz skrótów (wstawienie / korekta istniejącego wykazu / uaktualnienie).
  • Wstęp / Wprowadzenie – korekta językowa i merytoryczna, w tym sprawdzenie, czy wstęp zawiera wszystkie wymagane elementy, których brak może przyczynić się do uwag krytycznych w recenzji naukowej, i czy koresponduje on z zakończeniem. Kwestie budzące wątpliwości oznaczane są w komentarzach na marginesie, a Autor rozprawy sam podejmuje decyzję, czy sugerowana zmiana ma uzasadnienie.
  • Rozdziały – korekta językowa i merytoryczna. Kwestie niejasne oznaczane są natomiast w komentarzach na marginesie (np. myśli niedokończone, nielogiczne zdania, brak odnośników bibliograficznych tam, gdzie jest to wskazane i oczekiwane).
  • Przypisy – korekta językowa, wprowadzenie odpowiednich skrótów do opisów publikacji cytowanych kolejny raz, ujednolicenie zapisu; w modelu z tzw. opcją sprawdzenia szczegółowego również weryfikacja poprawności zapisu, polegająca na ocenie, czy opis bibliograficzny danej pozycji jest poprawny (typowe błędy to np. nieprawidłowe nazwisko, brak części tytułu lub tytuł przeinaczony, brak zastosowania wielkiej litery tam, gdzie jest to wskazane i in.). Istnieje możliwość zmiany sposobu zapisu przypisów np. z tzw. dolnych na styl Chicago bądź inny.
  • Elementy graficzne – zawierające tekst, w tym ich tytuły i źródła. Sprawdzeniu podlegają elementy graficzne (np. rysunki, schematy, ryciny) edytowalne i nieedytowalne. Jeżeli element jest nieedytowalny, a na rysunku ujawniono błędy, informacja na ten temat zostaje zawarta w komentarzu na marginesie. Korektor weryfikuje również, czy w tekście głównym Autor poprawnie odwołał się do wszystkich elementów graficznych.
  • Zakończenie / Podsumowanie – korekta językowa i merytoryczna, w tym sprawdzenie, czy zakończenie zawiera wszystkie wymagane elementy, których brak może przyczynić się do uwag krytycznych w recenzji naukowej, i czy koresponduje ono ze wstępem. Kwestie budzące wątpliwości oznaczane są ponadto w komentarzach na marginesie, a Autor rozprawy sam podejmuje decyzję, czy sugerowana zmiana ma uzasadnienie.
  • Bibliografia (wstawienie / korekta istniejącego zestawienia bibliograficznego na podstawie skorygowanych przypisów / uaktualnienie). Bibliografię najlepiej wykonać po korekcie całej pracy (przede wszystkim przypisów – w głównej mierze dolnych, na podstawie których tworzy się zestawienie bibliograficzne). Jeżeli skala poprawek wprowadzonych w przypisach będzie znaczna, to korektor – mimo istniejącej już w pracy bibliografii – wstawi ją na nowo, na podstawie poprawionych przypisów.
  • Załączniki (np. kwestionariusz ankiety czy wywiadu) – niewiele osób przed przeprowadzeniem badań pilotażowych czy właściwych decyduje się na przekazanie do korekty narzędzia badawczego (np. w postaci kwestionariusza wywiadu czy ankiety). Zawiera ono nierzadko błędy, które wymagają korekty. Wiąże się to z koniecznością wprowadzenia zmian również w tekście głównym (np. w tabelach prezentujących odpowiedzi na dane pytanie). Co do zasady treść narzędzia badawczego po przeprowadzeniu badania nie powinna być zmieniana, stąd warto zadbać o to, aby było ono poprawne językowo przed przeprowadzeniem badania.
  • Spisy elementów graficznych, takich jak: rysunki, schematy, ryciny, mapy i in. (wstawienie / korekta istniejącego zestawienia elementów graficznych na podstawie ich skorygowanych tytułów / uaktualnienie).
  • Streszczenie – korekta językowa i merytoryczna. Kwestie niejasne oznaczane są w komentarzach na marginesie (np. myśli niedokończone, nielogiczne zdania, brak odnośników bibliograficznych tam, gdzie jest to wskazane i oczekiwane). Korekta uwzględnia również sprawdzenie, czy w streszczeniu zawarto wszystkie wymagane – z punktu widzenia kryteriów tekstu naukowego – elementy. Korektor nie sprawdza tekstu streszczenia złożonego w języku innym niż polski (jest to zadanie dla tłumacza). Streszczenie powinno zostać przetłumaczone po korekcie.

Typy korygowanych błędów

W ramach usługi poprawione zostaną błędy:

  • Ortograficzne, interpunkcyjne, fleksyjne, składniowe.
  • Merytoryczne – w granicach kompetencji korektora wskazane zostaną błędy merytoryczne (z uzasadnieniem). Poprawa błędów tego typu leży po stronie Autora rozprawy. Przykładowe błędy merytoryczne to: wnioskowanie na podstawie nieaktualnego stanu prawnego (co z reguły wynika z bezrefleksyjnego korzystania ze źródeł literaturowych, bez weryfikacji ewentualnych nowelizacji) czy stanu badań – odwoływanie się do nieaktualnych raportów, gdy istnieje nowsza wersja; nieprawidłowe stosowanie nomenklatury czy błędne rozumienie pojęć (np. operowanie terminami, których definicja w wydawnictwach poprawnościowych nie odpowiada kontekstowi prowadzonych w rozprawie rozważań; błędne osadzenie wydarzeń w czasie (pisanie w czasie teraźniejszym o wydarzeniach sprzed dekady, np. przyjęcie, że wyprowadzony wniosek dotyczy drugiej dekady XXI wieku, podczas gdy odnosi się on już do trzeciej dekady XXI wieku, na co wskazuje data wydania źródła cytowanego w przypisie) i wiele innych.
  • Składu (wykonanego w dokumencie Word) – zwykle rozprawy doktorskie redaguje, koryguje i składa się w popularnym programie Microsoft Word. Po redakcji i korekcie tekst należy odpowiednio sformatować, usuwając również błędy, których pozornie nie widać, ale które wpływają na układ tekstu w wierszach czy tabelach. Przykładowe błędy konieczne do wyeliminowania, które – co bardzo istotne – mogą prowadzić również do zawieszania się wielostronicowego dokumentu, to: wielokrotne spacje, nieprawidłowe wyróżnienie tekstu np. poprzez spacjowanie zamiast rozstrzelenie (zastosowane przy wykorzystaniu przeznaczonej do tego funkcji w dokumencie Word).

Sposób korygowania błędów – tryb śledzenia zmian

Wszystkie poprawki w tekście są wprowadzane w trybie recenzyjnym – śledzenia zmian. Oznacza to, że Autor ma wgląd w zmodyfikowaną treść oraz możliwość porównania wersji tekstu oryginalnego z wersją pracy po redakcji i korekcie. Autorowi – w wiadomości zawierającej plik po korekcie – zostają również przekazane krótkie instrukcje na temat obsługi trybu śledzenia zmian.

Rozprawy złożone przez obcokrajowców

Przed zleceniem usługi redakcji i korekty rozprawy doktorskiej przygotowanej przez obcokrajowca tekst musi zostać przetłumaczony. Nie korygujemy prac złożonych łamaną polszczyzną, wymagających analizowania każdego zdania pod kątem kontekstu i tego, co autor miał na myśli.

Warianty korekty

Usługa redakcji i korekty może dotyczyć:

  • całej rozprawy,
  • jedynie wybranych rozdziałów,
  • tylko przypisów,
  • wyłącznie bibliografii,
  • innego wyodrębnionego z całości (i ukończonego) elementu pracy doktorskiej.

Każda rozprawa doktorska powinna zostać skorygowana co najmniej dwukrotnie. Po pierwszym czytaniu Autor wprowadza / akceptuje w tekście zmiany wynikające z pierwszej korekty, nierzadko na tym etapie dokonuje też innych modyfikacji, np. dodaje bądź usuwa tekst czy zmienia jego lokalizację. Zwykle dopiero po pierwszej korekcie obie strony (korektor i Autor) są w stanie ocenić, czy drugie czytanie jest konieczne.

Cennik usług

Informacja na temat kosztu wykonania redakcji i korekty rozprawy doktorskiej jest dostępna pod adresem: cennik redakcji i korekty. W tabeli na wskazanej stronie internetowej uwzględniono różne warianty redakcji i korekty rozprawy doktorskiej – z podziałem na jej zakres.

Czy warto zlecić redakcję i korektę rozprawy doktorskiej?

Tak! Można wymienić chociażby następujące argumenty przemawiające za podjęciem takiej decyzji:

  • Promotor główny i pomocniczy będą zadowoleni z warstwy językowej wywodu oraz struktury całej pracy.
  • Recenzent otrzyma do przeczytania dzieło dojrzałe naukowo i dopracowane językowo, co eliminuje ryzyko uwag krytycznych na ten temat w recenzji naukowej rozprawy doktorskiej.
  • Autor będzie dysponował tekstem po profesjonalnej korekcie językowej, co może zwiększyć szanse na jego szybszą ocenę i rozpatrzenie, jeżeli rozprawa stanie się docelowo propozycją wydawniczą. Innymi słowy: wydawnictwa zwykle oczekują, żeby książka złożona do przeglądu była wolna m.in. od błędów językowych.
  • W sytuacji udostępnienia doktoratu jako zasobu otwartego (np. w repozytorium) nie pojawią się u Autora obawy dotyczące warstwy językowej złożonego przez niego tekstu.

Korekta tekstu na przykładzie pracy doktorskiej z dziedziny nauk społecznych

redakcja i korekta case study

 

W niniejszym artykule omówiono zakres korekty tekstu pracy doktorskiej z obszaru nauk społecznych.

Parametry tekstu poddanego korekcie

  • Typ materiału podlegającego korekcie: rozprawa doktorska.
  • Korekcie poddano: stronę tytułową, streszczenie w języku polskim, spis treści, wstęp, rozdziały, przypisy, bibliografię, aneksy, elementy graficzne (tabele i wykresy).
  • Liczba zmian wprowadzonych w dokumencie: 5351.

Jaką pracę wykonał redaktor/korektor?

Zobacz galerię zawierającą zrzuty ekranu wybranych zmian. Opis ich zakresu znajduje się pod galerią.

korekta_tekstu_23
« of 20 »

Przykładowy zakres zmian:

  • Poprawiono warstwę leksykalną i gramatyczną tekstu poprzez przeredagowanie niejasnych (niezrozumiałych) zdań.
  • Zmieniono fragmenty tekstu napisane stylem swobodnym (nienaukowym) na styl naukowy.
  • Dodano brakujące akapity, by rozdzielić poszczególne wątki narracji.
  • Ujednolicono opis bibliograficzny przypisów, wprowadzając jeden standard edycyjny, oraz styl całej pracy. W wersji autorskiej styl wstępu znacznie odbiegał od stylu poszczególnych rozdziałów, co sugerowało brak samodzielności przy redagowaniu części zasadniczej tekstu lub nadmierne inspirowanie się literaturą.
  • Wprowadzono odmianę nazwisk cytowanych w pracy badaczy.
  • Poprawiono tytuły elementów graficznych, które w wersji autorskiej zapisano jako pytania (zaczerpnięte z ankiety) – wprowadzono formę oznajmującą zdań i równoważników zdań.
  • Wyeliminowano powtórzenia słów.
  • Poprawiono końcówki słów zgodnie z deklinacją oraz rodzajem gramatycznym (np. Kowalska i Nowak uznaje…, poprawnie: Kowalska i Nowak uznają…).
  • Skrócono przypisy zawierające kolejne powołania na cytowaną już wcześniej w pracy publikację.
  • Ujednolicono zapis wydawnictw (np. GWP, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne).
  • Dywizy w tekście głównym zamieniono na półpauzy (tam, gdzie było to niezbędne i wskazane).
  • Półpauzy w nazwiskach dwuczłonowych zamieniono na dywizy.
  • Wskazano fragmenty wymagające opisania przypisami (np. brak odnośników w postaci przypisów do cytowanych w pracy badań).
  • Poprawiono pisownię nazwisk badaczy cytowanych w pracy.
  • Wstawiono brakujące znaki interpunkcyjne, w tym poprawiono ich zapis (np. wielokropek to osobny znak interpunkcyjny, którego nie wstawia się poprzez 3-krotne naciśnięcie klawisza kropki).
  • Usunięto zbędne znaki interpunkcyjne.
  • Znaleziono błędy w zapisie terminów (np. hiperowrażliwość sensoryczna, poprawnie: hiperwrażliwość sensoryczna).
  • Wyeliminowano niezręczności językowe.
  • Usunięto tzw. literówki.
  • Skorygowano błędy w zapisie tytułów publikacji cytowanych w przypisach.
  • Wskazano zdania pozbawione sensu – do samodzielnego przeredagowania przez Autora.
  • Poprawiono terminologię stosowaną w pracy (np. nieprawidłowe położenie dziecka podczas porodu, poprawnie: nieprawidłowe ułożenie dziecka podczas porodu), w tym nacechowaną negatywnie, a nawet stygmatyzującą (np. w normalnym rozwoju dziecka, poprawnie: w typowym rozwoju dziecka).
  • Usunięto niepoprawny zapis przypisów dolnych w tekście w postaci nagromadzenia odsyłaczy w indeksie górnym w tekście głównym.
  • Usunięto przecinki po członach inicjalnych.
  • Zwrócono uwagę na nieprawidłową kategoryzację pojęć, która wynika z braku znajomości definicji poszczególnych terminów (jest to efekt pisania na wyczucie, bez zastanowienia i głębszej refleksji).
  • Oznaczono nieprawidłowe cytowanie (np. brak zgodności nazwiska cytowanego badacza w tekście głównym i w przypisie, zdublowane oznaczenie cytatu – kursywą i znacznikami cytatu).
  • Dodano brakujące spacje (np. przed i po znaku równości), usunięto wielokrotne spacje, które mają duży wpływ na układ tekstu w wierszu, a tym samym jego przejrzystość.
  • Zwrócono uwagę na brakujące elementy opisu bibliograficznego (np. rok wydania książki) czy zdublowane wydania w bibliografii.

Podsumowanie

Wyliczone wyżej zmiany odzwierciedlają jedynie wycinek zrealizowanej korekty tekstu. Jej zakres był o wiele szerszy. Żadna osoba ubiegająca się o stopień doktora nie powinna dopuścić, żeby jej pisemna praca naukowa zawierała błędy, a w szczególności fragmenty pozbawione sensu, stanowiące ciąg nielogicznie połączonych wyrazów. Recenzent czy czytelnicy oczekują od tego typu pracy naukowej zaawansowanego poziomu merytorycznego oraz językowego. Zastanawianie się nad logiką wypowiedzi w trakcie czytania jest niezwykle irytujące i może być przyczyną braku zainteresowania opracowaniem naukowym. Nawet jeżeli rozprawa prezentuje wysoki – wspomniany wyżej – poziom merytoryczny, ale jest niedopracowana w warstwie leksykalnej i gramatycznej, to obniża się jej wartość poznawcza. Na tym tle powstaje wiele innych problemów – przykładowo pojawia się pytanie, jak zacytować fragment rozprawy doktorskiej, który zawiera oczywiste błędy czy omyłki językowe.

Innymi częstymi błędami w rozprawach doktorskich, dostrzeganymi w trakcie korekty, są: obecność różnych stylów językowych (w tym obszarze zadaniem redaktora i korektora jest ujednolicenie wypowiedzi). W wymiarze praktycznym przejawia się to w tym, że np. poziom językowy wstępu znacznie odbiega od ujęcia językowego części teoretycznej (przygotowanej na podstawie kwerendy literatury), a rozdział metodologiczny (w części zawierającej opracowanie statystyczne wyników badań własnych) ewidentnie wskazuje na zredagowanie tych fragmentów pracy przez inną osobę – sugeruje to również nieporadna analiza parametrów statystycznych zestawionych w tabeli czy zaprezentowanych na wykresach. Co do zasady autor rozprawy doktorskiej powinien samodzielnie wykonać niezbędne obliczenia statystyczne, przygotować tabele i wykresy (posiłkując się odpowiednim programem), i dokonać analizy uzyskanych wyników. Jeżeli jednak Autor nie ma pojęcia na temat np. użytych do analizy zebranych wyników testów statystycznych, to nie wykona poprawnie analizy. Wiedza ta jest konieczna – nie tylko do napisania pracy doktorskiej, ale również w trakcie publicznej obrony doktoratu. Każda osoba aspirująca do stopnia naukowego doktora powinna pamiętać, że członkowie komisji doktorskiej i pozostali uczestnicy obrony mają prawo zadać jej pytania… również dotyczące wyżej wskazanych kwestii.

Osobny problem, który coraz częściej pojawia się w korygowanych rozprawach, stanowi użycie bota ChatGPT do wygenerowania dłuższych lub krótszych fragmentów tekstu. Zagadnienie to zostanie szerzej omówione w innym wpisie.

Szkolenie Przygotowanie rozprawy doktorskiej. Aspekty teoretyczno-empiryczne

Zapraszamy do udziału w szkoleniu pt. Przygotowanie rozprawy doktorskiej. Aspekty teoretyczno-empiryczne

 

Najbliższe szkolenia stacjonarne

[Uwaga!] Doktoranci – ważne terminy, Ustawa 2.0 [aktualizacja nr 1]

Tzw. „Ustawa 2.0” (Ustawa  z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce) wchodzi w życie 1.10.2018 r., jednak jej rozwiązania wdrażane będą sukcesywnie w kolejnych latach

  • Kształcenie doktorantów w szkole doktorskiej będzie możliwe od roku akademickiego 2019/2020.
  • Dla dwóch trybów aktualne pozostaje przygotowanie rozprawy doktorskiej z tzw. „wolnej stopy” (eksternistycznie).
  • Osoby, które rozpoczęły studia doktoranckie przed rokiem akademickim 2019/2020 i ubiegają się o nadanie stopnia doktora na zasadach określonych w Ustawie 2.0 (tj. wszczęcie przewodu począwszy od 1.10.2019 r.), postępowanie w sprawie nadania stopnia doktora wszczynają poprzez złożenie wniosku o wyznaczenie promotora lub promotorów, a efekty znajomość języka obcego potwierdza się na zasadach dotychczasowych).

Przewody doktorskie

Przewody doktorskie wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie „Ustawy 2.0″ (tj. przed 1.10.2018 r.), są przeprowadzane na zasadach dotychczasowych, z tym że, jeżeli nadanie stopnia doktora nastąpi po dniu 30 kwietnia 2019 r., stopień nadaje się w „nowych” dziedzinach i dyscyplinach (por. Projekt z dnia 31 lipca 2018 r. Rozporządzenia MNiSW z dnia … 2018 r. w sprawie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych oraz dyscyplin artystycznych (opiniowanie projektu do 31.08.2018 r.) Przewody doktorskie niezakończone do 31.12.2021 r. umarza lub zamyka się.

W okresie od 1.10.2018 r. do 30.04.2019 r. przewody doktorskie wszczyna się na podstawie przepisów dotychczasowych. Przewody doktorskie niezakończone do 31.12.2021 r. umarza lub zamyka się. Na podstawie przepisów dotychczasowych nadaje się również w tym okresie stopień doktora, przy czym:

a) stopień nadaje się wg „nowej” klasyfikacji dziedzin nauki i dyscyplin naukowych oraz dyscyplin artystycznych;

b) do 30.09.2019 r. stopień w uczelni nadaje rada jednostki organizacyjnej (RJO);

c) od dnia 1.10.2019 r. stopień nadaje senat lub inny wskazany w statucie organ uczelni.

W okresie od 1.05.2019 r. do 30.09.2019 r. NIE WSZCZYNA SIĘ postępowań w sprawie nadania stopnia doktora.

Podstępowania w sprawie nadania stopnia doktora wszczęte po 30.09.2019 r. prowadzi się na podstawie przepisów Ustawy 2.0, przy czym w postępowaniach wszczętych do dnia 31.12.2020 r. do osiągnięć, którymi musi wykazać się doktorant wszczynając przewód doktorski, zalicza się również:

a) artykuły naukowe opublikowane w czasopismach naukowych bądź recenzowanych materiałach z konferencji międzynarodowych ujętych w tzw. „nowym wykazie”, przed dniem ogłoszenia tego wykazu;

b) artykuły naukowe opublikowane przed 1.01.2019 r. w czasopismach naukowych, które były ujęte w części A albo C wykazu czasopism naukowych (komunikat Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 25 stycznia 2017 r.), albo były ujęte w części B tego wykazu, przy czym artykułom naukowym w nich opublikowanym przyznanych było co najmniej 10 punktów;

c) monografie naukowe wydane przez wydawnictwo ujęte „nowym” wykazie wydawców monografii naukowych, przed dniem ogłoszenia tego wykazu.

Oznacza to, że jeżeli przewód zostanie wszczęty do 30.09.2019 r. (a faktycznie do 30.04.2019, z uwagi na „okres martwy” wszczynania przewodów doktorskich, tj. 1.05.-30.09.2019 r.),  dorobek publikacyjny będzie punktowany wg „trybu aktualnego” (przepisy obowiązujące do 30.09.2018 r.)

W przypadku wszczęcia przewodu doktorskiego w okresie 30.09.2019-31.12.2020 r. dorobek publikacyjny będzie rozliczany wg zapisów podpunktów a-c uwzględnionych powyżej.

Punktacja publikacji w ramach ewaluacji jakości działalności naukowej (ocena uczelni, reprezentowanej jednostki naukowej)

  • Pierwsza ewaluacja po wprowadzeniu przepisów Ustawy 2.0 obejmuje lata 2017–2020 i rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 2021 r.
  • W przypadku pierwszej ewaluacji jakości działalności naukowej za autorstwo artykułu naukowego opublikowanego w ostatecznej formie w latach 2017 i 2018 w czasopiśmie naukowym ujętym w wykazie czasopism naukowych ogłoszonym komunikatem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 25 stycznia 2017 r. w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra przyznaje się liczbę punktów określoną w tym wykazie (zapis ten nie dotyczy „rozliczania” publikacji w ramach przewodów doktorskich).
  • W przypadku pierwszej ewaluacji jakości działalności naukowej, za monografię naukową wydaną przed dniem 1 stycznia 2021 r. przez jednostkę organizacyjną podmiotu, którego wydawnictwo jest ujęte w „nowym” wykazie wydawców monografii naukowych , przyznaje się taką samą liczbę punktów, jaką przyznaje się za monografie wydane przez to wydawnictwo.

Źródło: opracowano na podstawie Ustawy z dnia 3 lipca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Informacje aktualne na dzień 21 sierpnia 2018 r.

Aktualizacja informacji z dnia 12 października 2018 r.

Zgodnie z informacją MNiSW z 12 października 2018 r.:

Rozporządzenie dotyczące ewaluacji pojawi się na przełomie listopada/grudnia 2018 r.

Wykaz wydawców publikujących recenzowane monografie na początku 2019 r. Pierwszy wykaz opublikowano 18.01.2019 r. Patrz osobny wpis TU

Nowy wykaz czasopism punktowanych w I–II kwartale 2019 r. (prace nad nowym wykazem mają zakończyć się w marcu 2019 r.)

Aktualny wykaz czasopism: Komunikat Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 31 lipca 2019 r. w sprawie wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych wraz z przypisaną liczbą punktów.

Aktualizacja z dnia 8.02.2019 r.

8 lutego 2019 r. na stronie RCL MNiSW opublikowało stanowiska zgłoszone w ramach opiniowania i konsultacji publicznych projektu tzw. rozporządzenia ewaluacyjnego (Projekt z dnia 30 lipca 2018 r. Rozporządzenie MNiSW z dnia … 2018 r. w sprawie ewaluacji jakości działalności naukowej).

Więcej TU. 

Rozporządzenie wydano: Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 22 lutego 2019 r. w sprawie ewaluacji jakości działalności naukowej (Dz.U. poz. 392).

Jak napisać rozprawę doktorską?

Uczestnicy studiów doktoranckich vs. doktoraty obronione

Z roku na rok przybywa doktorantów. Zgodnie z danymi GUS-u w roku akademickim 2016/2017 na studiach doktoranckich kształciło się 43 181 osób (w stosunku do roku akademickiego 2000/2001 odnotowano wzrost na poziomie 17 559 osób). W roku akademickim 2016/2017 5 209 osób miało otwarte przewody doktorskie. W 2016 r. w sumie 5 999 osób uzyskało stopień doktora (Szkoły wyższe i ich finanse w 2016 r., GUS, Warszawa 2017). O ile w przypadku studiów magisterskich do obrony pracy w terminie podchodzi z reguły większość osób z danego roku, o tyle w przypadku studiów doktoranckich jest to najczęściej kilka osób z roku.

Z doświadczeń Exante Wydawnictwo Naukowe (jako organizatora szkoleń dla doktorantów z zakresu publikowania naukowego i analizy statystyk oraz publikacji naukowych, w tym raportów na temat studiów doktoranckich i aktywności naukowej doktorantów) wynika, że wielu osobom podejmującym decyzję o rozpoczęciu studiów doktoranckich (stacjonarnych, niestacjonarnych, eksternistycznych) wydaje się, że stopień doktora bez trudu uzyskają w okresie studiów doktoranckich i niejako przenoszą doświadczenia związane ze studiami magisterskimi na studia doktoranckie. W wielu przypadkach już pierwszy semestr tych studiów weryfikuje te założenia. Okazuje się, że studia doktoranckie i związana  z nimi praca naukowa może okazać się aktywnością niezwykle czasochłonną i dla wielu z nich zbyt intensywną, w  tym trudną do pogodzenia z życiem prywatnym i zawodowym. Decyzja często jest nieprzemyślana, podejmowana pod wpływem impulsu (niekiedy sugestii promotora pracy magisterskiej), namowy rodziny, braku perspektywy odnalezienia się na rynku pracy. Powodów jest wiele. Decyzja o podjęciu studiów doktoranckich powinna być przemyślana i bazować na rzetelnych informacjach na temat organizacji, praw i obowiązków uczestnika studiów doktoranckich, jak i metodyki realizacji pracy naukowej, w tym przygotowania rozprawy doktorskiej.

Przygotowanie pracy doktorskiej – szkolenie

Wydawnictwo Exante proponuje Państwu udział w konferencjach szkoleniowych z zakresu przygotowania rozprawy doktorskiej. W poprzednich edycjach udział w szkoleniu brali doktoranci, ale też osoby noszące się z zamiarem podjęcia studiów III stopnia. Na szkoleniu w teorii i praktyce omawiane są kluczowe kwestie związane z podjęciem i realizacją studiów doktoranckich oraz przygotowaniem pracy doktorskiej (począwszy od wyboru opiekuna naukowego po obronę pracy doktorskiej). Szkolenie realizowane jest w trybie jednodniowym, w wymiarze 9 godzin. Z planem i warunkami szkolenia można zapoznać się na stronie „Konferencje dla doktorantów”.

error: Treść jest chroniona.